دیروز تعداد پستی من توی این وبلاگ به صد تا رسیدن و من خواستم اینجا از همتون، تک تکتون تشکر کنم که تا اینجا هوامو داشتین و حمایتم کردین.
همش به خاطر شماست، چون مسلما وبی که دنبال کننده نداشته باشه، هر چه قدرهم پستاش خاص و تاپ باشن به دردی نمی خوره و اگر ما الان اینجاییم فقط و فقط به لطف شماست.
خواستم از طرف همه بگم، چون می دونم حرف دل همه ست، دم همتون گرم و مرسی که هستین، لطفا بازم باشین و من و بقیه ی رایترا رو حمایت کنین ^__^
و اینکه.از کی اول و کی دوم ممنونم که بهم اعتماد کردن و بهم این اجازه رو دادن که یه عضوی از این خونواده بشم، و از کویینی و پینکی چان و چیاکی چان هم بابت کمک ها و همدلی های خواهرانه شون واقعا ممنونم. دم همتون گررممم.
یه مسئله ی دیگه ای که خواستم اینجا بگم، شاید گفتنش انقدر مستقیم درست نباشه اما من و کوییین هردومون سرش کلی ناراحت شدیم و خندیدیم و تصمیم گرفتیم قضیه رو روشن کنیم.
گایزی، این درسته که من و کویین هردومون فن فیکشن می نویسیم و اینم کاملا صحیحه که قلم من اصلا به پای کویین نمی رسه و هنوز خیلی راه دارم تا بهش برسم، داستان جفتمون ژانرای متفاوتی دارهف کارکترای متفاوتی، روند متفاوت و ویژگی های منحصر به خودشو.
خیلی دوستامون، فکر می کنن که ما رقیبیم و دشمن خونی همیم و می خوایم همدیگه رو تیکه پاره کنیم
ولی به پیر، به پیغمبر، به خدا، به جان لیوای که عزیزدردونه ی هممونه XDD من و کویین عین دوتا رفیق و آجی هوای همو داریم، خیلی باهم چت می کنیم و میگیم و می خندیم و حتی به هم کمک می کنیم، می دونم قصدتون فقط هواداریه اما من و کویین رفیقیم و از حالا که این قضیه روشن شد دیگه دوست نداریم، نه من و نه کویین که پیامای جرو بحثی ببینیم، مرسی از همراهیتون لاوا.
با ما باشین
ننااحححح چه قددررر زر فرمودم انگار اومدم مراسم اهدای سیمرغ بپرین ادامه!!
ی ,کویین ,رو ,خیلی ,خواستم ,فقط ,من و ,و کویین ,می دونم ,خواستم اینجا ,و از
بپرین ادامه!!
درباره این سایت